Ik vraag me af:
Waarom wordt het hoogste terreurdreigingsniveau 4 van kracht na een aanslag en niet ervoor?
Waarom stuurt de regering meer para's en zwaar bewapende overwerkte agenten op straat, terwijl iedereen weet dat zij geen terroristische aanslagen kunnen voorkomen?
Waarom staan er aan de beurs dagen lang internationale tv-camera's met bijbehorende straalverbindingswagens bij de herdenking van de bijna 40 dodelijke slachtoffers, terwijl de ochtend van de aanslagen bekend werd gemaakt dat er afgelopen jaar 700 doden vielen in het Belgische verkeer, waar niemand om lijkt te geven?
Waarom zijn zoveel onderwerpen plotseling taboe, terwijl zoveel politici en organisaties subtiel de aanslagen proberen te recupereren om hun eigen ideologische gelijk kracht bij te zetten?
Waarom zegt iedereen dat we niet bang mogen zijn, terwijl we keihard de cultuur van de angst aan het cultiveren zijn?
Waarom zijn de omstandigheden, waarin jongeren radicaliseren, de wereld niet uit, terwijl ondertussen genoegzaam bekend is wat de oorzaken zijn?
Waarom reageren we hypergevoelig op het leed van mensen waarmee we ons vereenzelvigen, terwijl we het leed van 'vreemden' negeren of minimaliseren?
Waarom kiezen sommige mensen toch weer voor simplistische haat, terwijl samenwerking zoveel duurzamer is?
Waarom vraag ik mij dat toch allemaal af?
